Minstens om de 25 jaar richt de Katholieke Kerk een Jubeljaar in. Dit gebeurt al vanaf de oudheid met de bedoeling om zich met God en de mensen te verzoenen. Reeds in het Oude Testament is er om de zeven jaar een Sabbatjaar en om de 50 jaar een Jubeljaar. De aarde werd dan rust gegeven (Lev 25,2.4.11-12) en schulden kwijtgescholden (Deut 15,1-2.11). In een Jubeljaar werden de bezittingen die men had verloren opnieuw verworven (Lev 25,13-15.23). In het jaar 2000 vierden we het laatste Jubeljaar en nu, 25 jaar later, opnieuw.
Paus Franciscus riep een Jubeljaar van de Hoop uit en gaf opdracht een logo te ontwerpen. Elk element vertelt een verhaal en nodigt uit om deel te nemen aan een gezamenlijke reis van geloof, hoop en liefde.
Bovenaan het logo staat een groot Kruis, symbool van het Christelijk geloof. Op dit Kruis is de gekruisigde afwezig want Jezus is uit de dood opgestaan. Daarom rijst het Kruis op als een baken van hoop en licht, als een gids dat ons de weg wijst in moeilijke tijden. Het herinnert ons aan het offer en de liefde van Jezus Christus, en het nodigt ons uit om ons vertrouwen te stellen in God, onze Vader. De dood heeft niet het laatste woord…
Aan de voet van het Kruis zien we een anker, symbool van hoop en stabiliteit. Het anker is een houvast te midden van de stormen van het leven. Het herinnert ons eraan dat we altijd mogen vertrouwen op “Hij-die-er-is”, zelfs als alles om ons heen verandert.
Vier kleurrijke figuren staan centraal elk met een andere kleur: blauw, groen, geel en rood. Deze figuren stellen de mensheid voor in haar diversiteit en eenheid. Ze maken samen dezelfde reis en symboliseren de kracht van gemeenschap en solidariteit. Samen bewegen ze naar een betere toekomst, met het Kruis als gids en geankerd in hoop en vertrouwen op de Heer.
Onder de figuren zijn golven afgebeeld die de zeeën van het leven vertegenwoordigen. De blauwe golven suggereren beweging, verandering en de uitdagingen die we onderweg tegenkomen. Onze levenstocht gaat vooruit, met hoogtes en laagtes.
In de tekst rondom het logo staan de woorden ‘Jubeljaar 2025’ en ‘Pelgrims van Hoop’. Deze woorden kaderen het Jubeljaar: we zijn allen pelgrims en worden geleid door de hoop.
Het logo, ontworpen voor het Jubeljaar van de Hoop, heeft dus een duidelijke boodschap. We worden uitgenodigd om samen te komen, om onze verschillen te omarmen en om te wandelen in het licht van hoop en gevoed door ons geloof in de verrezen Heer! Ongeacht de moeilijkheden die we tegenkomen kijken we met vertrouwen vooruit: geankerd in hoop en geleid door het Kruis. Laten we geïnspireerd door deze symbolen, die ons herinneren aan de kracht van gemeenschap, geloof en liefde, dit Jubeljaar vieren met een open hart, hand in hand met mede pelgrims en onze Heer Jezus Christus.
In de Sint-Pietersbasiliek te Rome vindt de openingshandeling van een Jubeljaar plaats. De Paus opende met Kerstmis de Porta Sancta. Normaal is deze deur aan de binnenzijde dichtgemetseld zodat niemand er doorheen kan. De Heilige Deur verwijst naar Jezus die van zichzelf zegt: “Ik ben de deur; wie door Mij binnenkomt zal gered worden: die kan vrij in- en uitgaan en zal vrede vinden” (Joh.10,9).
Wat betekent een Heilige Deur?
Wie tijdens een Jubeljaar door de Heilige Deur stapt, kan een aflaat ontvangen. Het woord ‘aflaat’ heeft een negatieve betekenis gekregen, maar wat is een aflaat? Een verhaal kan veel verduidelijken. Kinderen spelen met een bal die tegen het raam van een buurman vliegt. Raam kapot. Met spijt bieden de kinderen hun excuses aan. De buurman zegt: “Ik vergeef jullie, maar daarmee heb ik nog geen ander raam. Er moet nog iets hersteld worden.” Tot zover het verhaal. Nu de betekenis. We krijgen van God vergiffenis, maar er moet op langere termijn nog iets goed gemaakt worden. Een aflaat doet dat.
Paus Franciscus zegt: “De aflaat leert ons hoe onbegrensd Gods barmhartigheid is. We weten uit ervaring dat de zonde sporen achterlaat en gevolgen heeft.” Na de ontvangen vergiffenis kan men die gevolgen in het eigen hart herstellen door te pelgrimeren naar een Heilige Deur, te bidden voor de intenties van de paus, een Onzevader en een Weesgegroet bidden, het sacrament van de verzoening te ontvangen, werken van barmhartigheid te doen en de Eucharistie bij te wonen.
Moeten we nu allemaal naar Rome trekken? Dat kan maar hoeft niet. In ons vicariaat zijn er vier kerken waar men naartoe kan pelgrimeren: de Sint-Martinusbasiliek van Halle, de Sint-Romboutskathedraal van Mechelen, de Sint-Pieterskerk van Leuven en de Onze-Lieve-Vrouwebasiliek van Scherpenheuvel. De deuren van Gods barmhartigheid staan wagenwijd open. Wij mogen ook de deur van ons hart wagenwijd openen om Gods genadevolle liefde en vrede te laten binnenstromen en daarna uit te delen aan anderen.
De deur als symbool verwijst naar de overgang van kwetsuur naar genezing, van dood naar leven, van ongeloof naar geloof. De deur staat ook symbool voor het contact en de vereniging tussen God en mens, en het is God zelf die daartoe het initiatief neemt: “Ik sta voor de deur en klop. Als iemand Mijn stem hoort en de deur opent, zal Ik binnenkomen, en we zullen samen eten, Ik met hem en hij met Mij” (Openb.3,20). Dat ‘samen eten’ verwijst ook naar de Eucharistie, en… de deur van de kerk staat ook voor iedereen open.
Pastoor Karel Loodts
