Ter gelegenheid van de kleine kermis in Vissenaken Sint-Pieter op de 12de mei of de eerste zondag erna, hebben we in dit blad al uitvoerig over Pancratius geschreven. Pancraas is de patroon van de trouw aan de eed: de eed bij het doopsel, het huwelijk, het priesterschap en de ambtseed. Hij is een van de ijsheiligen samen met de heilige Mamertus en Servatius.
Patroon van: communicanten, bloesem, jonge planten. Patroon tegen: Meineed, hoofdpijn, krampen. Links achteraan tegen de westmuur in de Sint-Pieterskerk staat zijn beeld.
In de Sint-Maartenskerk staat op die plek een beeld van Sint-Isidorus, de boer. Niet te verwarren met de encyclopedieschrijver uit Sevilla die 500 jaar eerder leefde. Onze Sint-Isidoor is de beschermheilige van de boeren en zijn feestdag valt op 15 mei, dus net na die van Pancraas. Isidoor, een boer van eenvoudige komaf, was de zoon van een landarbeider in dienst van een grootgrondbezitter in de omgeving van Madrid. Hij leefde in de 11de eeuw. Hij bad niet alleen in de kerk maar ook dagdagelijks op het veld, tijdens zijn werk. Al wat hij kon missen gaf hij weg aan wie minder had dan hijzelf. Er is ter gelegenheid van deze feestdag geen kermis in Sint-Maarten omdat de Heilige Hymelinus net gevierd werd op 10 maart. En die van Sint-Maarten kunnen zo mee aanschuiven voor taart in Sint-Pieter.
Alle heiligen daar gelaten, God nodigt ieder van ons uit om een heilige te worden. Al wie grond bewerkt op het land of in de tuin, planten teelt of dieren kweekt, kan daar inspiratie in vinden om vroom en deugdelijk te leven omdat het grondstoffen zijn door God gegeven. Geen grote studies, geen leerrijke boeken, maar de eenvoudige relatie met het land waarop iemand werkt is een goede bron voor meditatie, voor heiligheid, voor nederigheid en gebed, en ook om goede werken te doen. Dat constateerde de eerste grote theoloog en kerkvader Ireneus al in de 2de eeuw. Isidoor de boer was vriendelijk en barmhartig net door die sterke liefde voor mensen en dieren.
Tot slot nog een wetenswaardigheid. De ijsheiligen uit de volksweerkunde stammen uit de tijd dat de Juliaanse kalender nog in voege was. Door de invoering van de Gregoriaanse kalender (in 1582) vielen plots de naamfeesten van deze ijsheiligen 14 dagen vroeger. Dat wil zeggen dat de volksweerkunde eertijds nachtvorst mogelijk achtte tot de 29ste mei.
